Hayat, yapmak isteyipte yapamadıklarımızla dolu. Bizim için hayırlı olanın, iyi olanın ne olduğunu bilemediğimiz için, peşin hükümlü olmamalıyız.
Geçmişin özlem yüklü anılarının insanın beyninde zonkladığı anlarda, efkarı dağıtmanın türlü yöntemlerini bulma çabasına giriyor insan.
Gene geçmişin acı hatıralarının sonbahar yaprakları gibi gözlerinin önünde süzülüşünde de bir iç huzuru buluyor insan, iyiki geçmiş o zor günler dercesine...
Olmayı düşündüğüm yerle, olduğum yer arasındaki uçurum beni üzzesede, son nefese kadar ümit var olacak. Ümidin yanında hiç bir zaman yeterli görmediğim azmim, çabam da devam edecek. Her şeyin bir bedeli var. Ulaşılması istenilen 'şey' için herkes bir bedel öder. Herkesin bedeli farklı farklıdır. Kimi az kimi çok; ama mutlaka öder...
Aslında yazmak istediğimiz hayattır. Hayatın özü... Ama hiç kimse tek kelimeyle özetleyememiştir. Herkes hayatın özünü anladığı ve anlattığı bir anı yakarlar ki, o an sadece bir andır ve sonrası yoktur. Herkes hal diliyle hayatın özünü anlatır, uzandığı zaman boylu boyunca o musalla taşına...
0 yorum:
Yorum Gönder