Evet…İnsan inandığı değerler üzerinden hayata bakmak zorundadır. İnandığı gibi yaşamak zorundadır. Ya da yaşadığı gibi inanmaya başlar.
'Ben Müslüman’ım' diyen bir insan, Müslümancı yaşamalı ve hayata o pencereden bakmalı.
Kendim başta olmak üzere Müslüman’ım diyen insanların en büyük yanılgısı şu: 'biraz param olsa rahat ederim',' borcumu bitirsem rahat ederim.', 'Şu şöyle olsa mutlu olurum,
Bu böyle olsa sevinirim' gibilerinden çıkarımlarda bulunmak.
Evet, Dünyadaki hiç bir şey bizi mutlu edemez. Tüm sorunlarımızın maddi ve manevi sıkıntılarımızın bitmesi dahi bizi, mutlu etmeye yetmez. Her şey dört dörtlük olsa dahi bizlerin tahmin ettiği gibi olmaz, olamaz. Çünkü mutlulukta diğer tüm şeyler gibi sadece Allahın elindedir.
Rızkımızda öyle. Rızkımız ne patronumuzun, ne dükkânımıza gelen müşterilerin, nede her ay maaşımızı aldığımız devletin elindedir. Tüm her şey birer vesile, aracı, birer sebeptir. Sebeplerin ötesindekini görmek… Sebepleri aşabilmek.
İşte bu yüzden bize düşen; Başımıza gelen ve bizim iyi zannettiğimiz şeylerde bir şer, kötü sandığımız şeylerde de bir hayır gizli olduğunu unutmamak. Mevcut şartlarda hayata olumlu bakmak; bardağın dolu tarafını görmek… Sahip olamadıklarımıza takılıp kalmamak ki; o kadar çok sahip olduğumuz güzellikler var saymakla bitiremeyiz. Bir köpek leşindeki güzel dişleri görmesini öğrenmeliyiz. Öğretmeliyiz. Çünkü inancımızın ve hakikatin gereği bu…
Selam ve dua ile...
0 yorum:
Yorum Gönder