Aslında kendimizin sandığımız, nitelerkende başına 'benim' ibaresini koyduğumuz tüm 'şeyler' aslında bizim değil...
Bu hakikati insan, sahiplik ekiyle perçinlediği şeyi kaybedince ya da; çaresizce kaybetme ihtimaliyele karşı karşıya kaldığında anlıyor.
El bizim değil... Göz bizim değil... Ayak bizim değil... Mal bizim değil... Meşat bizim değil...
Bu hakikati insan, sahiplik ekiyle perçinlediği şeyi kaybedince ya da; çaresizce kaybetme ihtimaliyele karşı karşıya kaldığında anlıyor.
El bizim değil... Göz bizim değil... Ayak bizim değil... Mal bizim değil... Meşat bizim değil...
Tüm bunlar bizim olmadığı gibi aslında bunların bizim kullanımımıza tahsis edilen; 'kullanım hakkı' denen kısmınıda zaptdetmeye malik değiliz.
Üstadım aciziz aciz...
Allahın bize bahşehttiği cüz-i iradeyi sanki külli iradeymiş gibi algılamakta ve enbüyük hatayıda burada yapmaktayız. Bu hakikatin herkes farkında. Bu hakikati, ya unutuyor ya da hatırlamak istemiyoruz hepsi bu...
'Güneşe gözlerini yuman sadece kendi dünyasını geceye çevirmiş olur.'
0 yorum:
Yorum Gönder